Ustrój Hiszpanii |
|
Ustrój Hiszpanii31.10.1978 r. została uchwalona przez Nowe Kortezy konstytucja Hiszpanii. Jeszcze w tym samym roku została zatwierdzona w ogólnonarodowym referendum i podpisana przez króla. Zmiany i reformy zostały zapoczątkowane wraz ze śmiercią generała Franco. W konstytucji zawarte zostały zapisy mówiące o gwarancji istnienia demokracji politycznej oraz istnieniu systemu rządów parlamentarno-gabinetowych. Hiszpania to zdecentralizowane państwo unitarne. Jej regiony cieszą się więc autonomicznością. Każdy z nich ma własny statut, parlament i rząd. 17 regionów podzielonych jest na 50 prowincji, które zostały ustalone na podstawie historycznych i narodowościowych uwarunkowań. Uwarunkowania te bywają wystarczająco silne, aby niektóre regiony dążyły do separacji od kraju. Przykładem są tutaj Baskowie, choć również bardzo dużą odrębność zachowana została w Katalonii czy Andaluzji. Głównymi partiami hiszpańskiego, wielopartyjnego systemu, są: - Konwergencja i Unia (CiU) (Katalonia) Król sprawuje zwierzchnictwo nad siłami zbrojnymi, mianuje premiera i członków rządu. Ma również prawo łaski, prawo do rozwiązania parlamentu, podpisuje ustawy. Akty prawne jego autorstwa wymagają kontrasygnaty premiera. Jest nietykalny i nie ponosi żadnej odpowiedzialności. Parlament hiszpański składa się z dwóch izb. Pierwszą z nich jest Kongres Deputowanych, liczący 300-400 członków, drugą - Senat, liczący 208 członków (odpowiednio Congreso de los Diputados oraz Senado). Kadencja obu izb trwa 4 lata. |
|